Adı ve soyadı, Nemin Abadan Unat.
34 yıl Siyasal Bilgiler Fakültesi’nde, ardından 22 yıl da Boğaziçi Üniversitesi’nde ders veren bir akademisyen.
Almanca, İngilizce, Fransızca ve Macarca biliyor ve konuşuyor.
Bugün 104 yaşında, varlığı ile gurur duyulan bir kadın.
18 Eylül 1921 yılında Avusturya’nın başkenti Viyana’da dünyaya geliyor.
Babası, İzmir Basmane’nin Tilkilik Mahallesi, Namazgâh Sokağında doğmuş bir Türk, ihracat işi yapıyor.
Annesi ise Avusturya – Macaristan İmparatorluğu’na mensup kentsoylu bir kadın.
10 yaşında babasını kaybediyor.
Atatürk Türkiye’sinde öğrenim ücretsiz ve okul kapıları herkese açık olduğu için 15 yaşında (1936 yılında) İzmir’e amcasının yanına dönüyor.
Annesi ise Avusturya’da kalıyor. 21 yaşında, annesini de kaybediyor.
İzmir’e geldiğinde akraba çevresinden anlayışsızlık, horlanma, ilgisizlik görüyor. Doğal olarak, okul arkadaşları ile çok sıkı dostluk ve sürekli iletişim kuruyor.
Amcasının yeterli finansal destek sağlamaması, dört yabancı dil bilmesi öğrenim hayatı boyunca çeşitli işlerde çalışmasına neden oluyor.
Çeşitli işlerde çalışıyor olması okul başarına engel olmuyor.
İstanbul Hukuk Fakültesi’ni bitiriyor.
İstanbul Hukuk’ta derslerine giren hocası Doç. Dr. Yavuz Abadan ile 25 yaşındayken evleniyor. Mutlu bir evliliği oluyor. Oğlu Mustafa Kemal Abadan’ı doğuruyor.
Çalışma yaşamında eşi ve kendisi çeşitli haksızlıklara uğruyor.
Eşi Prof. Dr. Yavuz Abadan 60 ihtilali sonrası 147’likler arasında üniversiteden atılıyor.
Eşinin işten atılma gerekçesi “sol eliyle yazıyor” olması!!!
Sızan dedikodulara göre “sola sempati göstermesi, asıl görevi olan Hukuk Fakültesi’ndeki odasına hiç uğramaması, DP’nin bazı ileri gelenleriyle dostluğunu sürdürmesi” atılma gerekçesi olarak sayılıyor.
Nermin Hoca yıllar sonra asıl gerçeğe ulaşıyor ve bunu şöyle anlatıyor: “İstanbul tıp fakültelerinde önleri açılmayan bir kısım doçentler, yükselmelerini sağlama almak için askerlerle iş birliğine gitmişler. Bunların başında İstanbul Üniversitesi’nin eski rektörü Cemil Bilgel’in damadı asker kökenli Dr. Cihat Abalıoğlu bulunuyor. Etrafına kümeleşen, Ankara Üniversitesi’nde de benzer bir odak yaratan klikler, çeşitli fakültelerde yükselen şikayetlere de kulak vermek suretiyle, “içten gelen talepleri” de hesaba katarak listeler hazırlamışlar. İş bir kere bilinmeyen bir gücün arkasına saklanan muhbirlere kalınca, akla gelen gelmeyen gerekçelerle insanları lekelemeye çalışmışlar.“
Nermin Hoca eşinin üniversiteden atılması sonrasında altı, yedi kez istifa dilekçesi vererek akademisyenlikten ayrılmak istiyor. Verdiği istifa dilekçeleri Prof. Dr. Tahsin Bekir Balta tarafından kabul edilmiyor, yırtılıp atılıyor.
Yavuz Abadan, üç yıl sonra görevine geri dönebiliyor.
1956 yılında, bir köy ziyareti sırasında, köyde okul olmadığını öğrenen Nermin Hoca “Demokrat Parti tarafından köy enstitülerimiz kapatılmış olmasaydı buralar okulsuz kalmaz, bambaşka bir görünüm kazanırdı” diyor. Bu konuşma sonrasında eşi ve kendisi hakkında bir araştırma/soruşturma açılıyor ve üniversiteden atılmaları isteniyor.
Adnan Menderes tek parti döneminde CHP üyesi iken, mecliste birlikte çalıştıkları Yavuz Abadan’ı tanıyor. Araştırmayı duyan Menderes “Benim tanıdığım Yavuz Abadan hiçbir zaman yurduna ihanet etmez.” dediği için atılmaktan kurtuluyorlar!!!
Nermin Hoca kitapta 60’lı yıllarda Siyasal Bilgiler Fakültesi’ndeki “sağ – sol kutuplaşmasını” da
“”Fakülte Kurulu, sağ-sol ekseni etrafında iyice kutuplaşmıştı. Sosyal adalete öncelik tanıyan kanadı Bahri Savcı, Sadun Aren, Seha L. Meray, Yavuz Abadan, Fehmi Yavuz, Muammer Aksoy, Mümtaz Soysal, Cevat Geray, Alparslan Işıklı, Cahit Talas, İlhan Unat, Sina Akşin, Mete Tunçay temsil ediyorlardı.
Sağ kanatta ise Aziz Köklü, daha sonra Ankara Üniversitesi’nin uzun yıllar rektörlüğünü yapmış olan Necdet Serin, Fahir Armaoğlu, Suat Bilge, Erden Öney, Yahya Sezai Tezel, İlhan Öztrak, Feyyaz Gölcüklü, Bülent Daver” yer alıyordu.””
şeklinde anlatıyor.
Kitapta çok çarpıcı tespit ve değerlendirmeler yapılıyor.
“Bu yüzyılda ortalama yurttaş SOSYAL MEDYANIN EZİCİ EGEMENLİĞİ YÜZÜNDEN NEYİN DOĞRU, NEYİN YALAN OLDUĞUNU AYIRT EDEMEZ OLMUŞTUR” tespiti bizce son derece doğrudur.
Kitap, çok ilginç ve biraz da hüzünlü bir yaşam öyküsü içeriyor.
Hiç sıkılmadan okunabilecek türden bir yapıt.
Okumanızı öneririm.
104 yaşında bulunan Nermin Abadan Unat Hocaya sağlık, mutluluk ve uzun bir yaşam dilerim.
İyi ki varsınız.
İbrahim Naki AVŞAR (23.11.2025) Karşıyaka / İZMİR
